Yeni kağıtlarım, temiz sayfalarım, başlangıçlarım,gördüklerim, kötülüklerim, güzel yollarım, hayırlı kavuşmalarım.
Sancılarım, antlarım, bozduklarım, yandıklarım.
Yaşamadan yazamam. Heybem bomboş. Aramızda ki perde. Gözümün önüne indirdiğim siyah, sımsıkı bir siyah.
Şimdi unutmak lazım,
Ama hatırla bak, perdeler nasılda kat kattı,
İnsan nasılda kolay hata yapardı.
İnsan çamurdu aslında büyütme kafanda.
Ama çokça da hatırla, insan nurdu aslında.
